İnsan kendine sınır koyar mı? Kulağa garip geliyor, değil mi? Neden bir insan, kendi potansiyelini kısıtlamak istesin ki? Evet, bilinçsizce kendimizi sınırlıyoruz. Çoğu zaman en büyük engel dışarda değil, kendi içimizdedir. “Ben yapamam”, “Bana göre değil”, “Zaten geç kaldım” gibi cümlelerle fark etmeden kendimize görünmez duvarlar öreriz. Bu duvarlar çoğu zaman geçmiş deneyimlerin, başkalarının söylediklerinin ya da toplumun dayattığı kalıpların sonucudur. Ve biz, onları gerçek sanıp içten içe kendimize inanmamayı öğreniriz. Hepimiz zaman zaman iç sesimizi duyarız. Şu cümleler size de tanıdık geliyor mu? “Ben yeterli değilim” “Şimdi zamanı değil” “Benim yapım buna uygun değil. ” İşte bunun gibi cümleler, bizi geride tutan sınırlayıcı inançların sesidir. Sınırlayıcı inançlar, geçmişte yaşadıklarımızdan, çevremizden aldığımız mesajlardan ya da başarısızlık korkusundan beslenir. Çoğu zaman farkında bile olmadan bu inançları gerçek kabul ederiz. Bu düşünceler sorgulanmadığında, potansiyelimizin önüne bir duvar gibi dikilir. Sınırlayıcı inançlardan kurtulmak için kendimize sormamız gereken sorular şunlardır: Hangi inançlarım beni hedefime ulaşmaktan alıkoyuyor? Bu düşünce gerçekten bana mı ait, yoksa bana öğretildi mi? Bugünkü kimliğimizin geçmişteki korkularla tanımlanmasına izin vermek yerine, bu inançları yeniden yazmak elimizde. Birçok başarılı insanın ortak özelliği, sınırlayıcı inançlarıyla yüzleşip onları dönüştürmeyi öğrenmiş olmalarıdır. “Yapamam”ı “Henüz öğrenmedim”e çevirmek; “Bunda iyi değilim”i “Gelişebilirim”e dönüştürmek büyük bir zihinsel sıçrama sağlar. Sizi durduran şeyin dış koşullar değil, içinizdeki görünmez zincirler olduğunu fark ettiğinizde, ilk adımı atmak çok daha kolaydır. Ve bir kez zinciri kırmaya karar verirseniz potansiyelinizi en yüksek seviyeye taşımaya başlarsınız. Bereketli günleriniz olsun.