bahçeye inen sis kırık dal gibi eğri. gün bitti sözüm bitmedi gücüme gitti. erken kaldım ruhum yetişmedi ötekine benim sabrım başkaydı. kamburla gezdim bunca yıl böyleydi. olduğu kadar. yıllara dağılarak sana anlatır gibi   uyku, yalnızlık, şiir ve kedi. -şafağa süzülmeye yazgılı - sessizce gelen iyi akşamların değeri. akşam vakti gibi güzel şey akşamın gücü vardı beni alıp bırakacak iki kanyon arasına benim coğrafyam engebeli meğer iki büklüm olmuş belim kalbimdeki delta dağıtsın beni diye en ücra kuytu köşelere yer yatağı serdim atlastan sırtımın kamburu düzelsin diye endemik bitki gibi aynı yerde yerliyim. işte bu çok sıkıcı günü geçmiş şeyler zamanı sanki tanrım ölmemizi isteme   olduğu kadar yaşıyoruz hepimiz. olan her şeyin boşluğunu gidenlerin bıraktığı yerde buluruz varlığın asıl boşluğunu ruhun yankılanarak kalması asıl sorun kasırgayla bir vadide dünya ile ev arası dar geliyor bedenime olur dediğimde uyku, yalnızlık, şiir ve kedi… uyumsuzluğu hatırlatıyor gün boyu aykırılıktan gelir iç perim kamburumu düzeltmek istediğimde