uzun cümlelerin soluğunu kesiyor rüzgâr bir el kendi renginde okşuyor gelincikleri güçlü adımlarla ilerliyor hayat isteğimiz dışında çıplak seslerle alınyazımıza her dakika niye bu çırpınış bu dingin atmosferin içinde zaman hep o yetmeyen zaman üzerimize uyuyan dehlizlerini niçin bırakıyor evrenin   insan kendiyle konuşur gibi bir telaş bir telaş hazırlanma telaşı uyku telaşı ölüm telaşı ama kulak ver! çığlık bu, sessiz bir çığlık özgür bozlaklarla çınlıyor gecenin dorukları yorgunuyuz gittiğimiz yolların dağınık türküler bırakıyoruz karanlığın içine   uzaklara diyorum hep kaçmak çok uzaklara içimizde kararlı bir yön duygusu olmalı hayal et resmini çiz çizebilirsen ağacın, bulutun, kayalıkların tarihe göçebe ruh yazılsın yüzümüzdeki yolculuklar mısra-ı berceste bir divan şiirine çünkü bu anlamsız bu heyecansız şehirlerde yalnızlığa gömülüyor kalp atışları   Varlık / Mart 2015