Evler, şehirler, şiirler

En yalın hali ile aidiyet duygusu, içsel bir motivasyon hissederek koşa koşa geldiğimiz  huzur hissettiğimiz yerdir ev. Başlangıç. Çocukluğumuz. Sımsıkı sarıldığımız güven duygusu, üzerimize giydiğimiz bir elbise gibi. Bizi yansıtır, yaşam enerjimizi. Aile kültürümüzü. En güzel anılar burada birikir çocukluğumuza, gençliğimize dair. Sevgimizi kattığımız yerdir. Paylaşılanların bizi sarmalaması harekete geçirir ruhumuzun tüm renklerini. Sessizliğin, huzurun, mutluluğun müziğini hissederiz kalbimizde. Gün içi saatlerde yaşam telaşının koşuşturmaların yerini alınca gece bir sessizlik çöker odalara, kapanır perdeler, kapanırız içimize. Yıktıklarımızı inşa ederiz yeniden.  Gecenin hüznü, rengi de kimi zaman çöker gözlerimize. Baş başa kalırız yalnızlığımızla. Şairin dediği gibi: *“Odadır, ev./ Bir ada./ Kendi halinde / Bir içe çağrı. / Kapalılığa, yalnızlığa övgü.” Övgüyle yazılır dizeler, yalnızlığın kaleminden. Daha bir severiz bize ait olanları. Sırdaşımızdır evimizdeki her obje. Eve sığmayan aşkla bakarız duvardaki perdeye, yerdeki halıya. Evdeki her bir eşyanın dokusuna yansır aşkın büyüsü. Sevgi dolu sözcüklerden dolar çay, bardağına. Yemeklerde kocaman bir tebessümle okuduğumuz şiir kokusu yayılır evin her köşesine, deriz ki şaire eşlik edip: **“Hangi eve / Başımızı soktuysak / Yer yerinden oynadı/ Aşkımızdan. / Büyük aşklar / Eve sığmaz diye / Bir şair sözü vardır da, / Ondan,” severiz şairleri, içimize içimize işler her kelimesi şiirin. Tercüman olur duygularımıza. Bir hikayesi vardır her şiirin. İnsanların, şarkıların, şehirlerin… Yaşadıklarımız, şehre kattıklarımız vardır. Sevdiklerimizin yaşadıkları şehirler vardır. Duygusal köprüler kurarız gidip de dönmeyi istemediğimiz şehirlere. Şehir mutludur biz mutluysak. Şehir dar gelir, sığmayız evrene. Ve çıkar dolaşırız şehrin sokaklarında, yağmur altında: *** “Bu şehirde yağmur altında dolaşılır / Limandaki mavnalara bakıp / Şarkılar mırıldanılır geceleri. / Bu şehrin sokakları çoktur, /Binlerce insan gelir gider sokaklarında..” Her köşesi hüzünlü bir roman.  Var ederiz şehri şarkımızla, sözümüzle, şiirimizle. İnsana benzer şehirlerin ruhu. Kendimize… *İlhan Berk **Özdemir Asaf ***Orhan Veli Kanık