[simple-author-box] Bizleri eğiten ve anne, babalarımızdan sonra hayata hazırlayan elleri öpülesi öğretmenlerime vefa borcumu ödemek adına bir yazı kaleme alayım dedim. Sosyal medya hesabımdan heyecanla paylaştığım yazıyı, küçük dokunuşlarla bir köşe yazısı haline getirdim. Hiçbiri unutulmaz Hayatı tanımamda, ayaklarımın üzerinde durabilmemde, sevgiyi, saygıyı, dürüstlüğü, merhameti, sabrı, şükretmeyi öğreten öğretmenlerimi hiç bir zaman unutmadım, unutmam da mümkün değil. Bana yazdığınız mesajlarda benimle gurur duyduğunuzu belirtiyorsunuz. Asıl ben sizlerle gurur duyuyorum. Bizler taşrada büyümüş, eğitimini sizler gibi kıymetli öğretmenlerimizden almış öğrencileriz. Şanslı nesiliz. Çünkü hamurumuz sizin güzel ellerinizde şekil aldı. Rahmet diliyorum Okuma yazmayı öğreten ilkokul öğretmenim Rasih Torun; kitap okumayı sevdiren Felsefe öğretmenim Nermin Börü; edebiyatı sevdiren Abdurrahman Coşkun; roman yazdırarak ufkumuzu açan, hayal gücümüzü harekete geçiren Ali Balta; matematiği sevdiren Latif Biterge, Astroloji dersimize giren Ahmet Yurtsever; Hasan Tekinay, Bünyamin Ayan, Fransızca hocam Aliye Gündüz ve bana resim yapmayı sevdiren dünyaca ünlü ressamımız Sabri Akça; genç yaşta aramızdan ayrılan güzel gözlü Gülten Ocak ile isimlerini hatırlayamadığım tüm öğretmenlerimin ellerinden öpüyor, yaşayanlara selamet, aramızdan ayrılanlara rahmet diliyorum. Özel insanlardı Hepiniz de bizleri hayata hazırlayan değeri ölçülemeyecek kadar özel insanlardınız. Yetmişli yılların yoksul, mahcup, onurlu, yurtsever çocuklarına o kadar güzel eğitim verdiniz ki o dönem gördüğümüz felsefe, mantık, sosyoloji, astroloji, matematik, fizik, biyoloji, kimya, edebiyat derslerini beynimize adeta nakşettiniz. Öyle şanslıyız ki bugün üniversite okumuş çoğu kişiden daha güzel ve kaliteli eğitim almışlığın bilgeliğini yaşıyoruz. Sizlere minnettarız, sizlerle gurur duyuyoruz. Tüm öğretmenlere, öğretmenlerime saygılarımla…