Sevindik ama yetmez

[simple-author-box] Türk sporunun her alanda daha ileri gitmesi, sporcularımızın bizleri madalyalarla sevindirmesi elbette hem dileğimiz hem de beklentimiz. Ancak bunun için yapılması gerekenler olduğu gibi yapılmaması gerekenler de var. Son yılların meşhur deyimi ile ‘liyakat’ spor yönetiminin vazgeçilmez ilkesi olmalıdır. Sporcuların başarıya ulaşması için ise her türlü fiziki ortam hazırlanmalı tek donanım sağlanmalıdır. Bu bakımdan, CHP Genel Başkan Başdanışmanı ve Spor Kurulu Başkanı olarak yaptığım, “Olimpiyat Değerlendirmesi” önemlidir. Kamuoyu ile paylaştığım ve “13 madalyaya sevindik, ama potansiyelimiz en az 20 madalyaydı” dediğim bu değerlendirmenin bazı bölümlerini hatırlatmak istiyorum. Yerimiz farklı olurdu Sayısal bazda 2'si altın 13 madalya kazanıp, spor tarihimizin en fazla madalya sayısına ulaşmamız bir başarıdır, ancak hedeflerin gerisinde kalınmıştır. 85 milyonluk bir ülkenin 35. sırada yer almaması gerekirdi. 2. Dünya Savaşı sonrası yapılan ilk oyunlara 58 sporcu ile giden Türkiye 12 madalya kazanmıştır, o çok farklı bir başarıdır, şimdiki oyunlara 108 sporcuyla gittik, 13 madalya aldık, bu farklı bir başarı, iki oyunun mukayesesi doğru değil. Evet, cimnastik gibi, kadınlar boks gibi dallarda önemli başarılar elde ettik, hep beraber sevindik, bu başarılardan sonra da sporcu ve yöneticilerimizi kutladık. Ama Türkiye spora ayırdığı payla daha fazla sayıda madalya almalıydı. Bahane aranmamalı Oyunlara katılan bazı ülkeler Türkiye'nin 50'de biri spor bütçesiyle daha başarılı oldu. Kosova'nın judoda kazandığı 2 altın madalya dikkat çekicidir. Kosova'nın spor yatırımlarına ve judoya ayırdığı bütçeyle bizim yatırımlarımız ve judo federasyonu bütçemiz mukayese edilirse gerçekler ortaya çıkar. Bu sadece bir örnek. Tokyo'ya madalya beklentisi ile gidip, başarısız olan federasyonlarımız var. Gerçekle yüzleşeceğimiz yerde bahane aramayalım.  Madem 85 milyonluk büyük bir devletiz, daha başarılı olmak zorundayız. Niçin 13 madalyaya seviniyoruz, niçin 20 madalyanın üzerine çıkabilirdik demiyoruz?  Şanssızdık, kötü kura çektik, sakat sakat gittik, 5 santimde madalya kaçtı gibi bahaneler bizi ileriye götürmez. 2004 yılında Atina olimpiyat oyunlarında tarih yazan halter branşının bugün düştüğü durum gerçekten üzücü, halter gibi judo, atletizm, kürek, yüzme gibi branşlarda da daha iyi sonuçlar alabilirdik. Atina'da 3 altın madalya, gümüş ve bronzlarımızla dünya sıralamasında 22. olmuştuk. Spor Bakanı Sayın Mehmet Muharrem Kasapoğlu'ndan zafer sarhoşluğuna düşmeden doğru bir analiz yapmasını ve yaklaşan federasyon seçimleri öncesi tarafsızlık gömleğini giymesini bekliyoruz. Çünkü hatır gönülle federasyon başkanı olan, bilimsellikten uzak yöntemlerle olimpiyatlara hazırlanan, sporcular arasında ayrımcılık yapan zihniyetle bir yere varamayız.