Can çekişiyor insanlık…

Yazı: Elif ÇELİK Fotoğraf: S. Ali ÜNAL Can çekişir cümleler boğazımda düğümlenir, boğazımda düğümlenir insanlık.  Aylan bebek karaya vurunca; işte o zaman insanlık çoktan ölmüştü zaten. Leylalar, Irmaklar ve niceleri bu yolda can verirken ortada, bir sebep yokken üstelik, sırf birilerinin intikam duygusuna yenik düşen sabiler için affetme, biz etsek de Allah affetmez zaten. İnsanlık daha ne kadar susmaya devam eder bilmem, daha Suriyelisi, Ukraynalısı, Bosnalısı, Karabağlısı, siyahı, beyazı aşamamışken, bu gidişle belli kıyamet erken. Hal bu ki insan olduğumuzu hatırlasak keşke, silkinsek kalksak şöyle yerimizden! Birileri aç gözlülük edip sağı solu yağmalarken, onca çocuk ölürken… Hangi insan hakları? Hangi Avrupa Birliği? Nerede bu dünya ülkelerin enleri, önderleri birleşip barışı haykırsak savaşa dur desek! İnsanlığın dili, dini, ırkı olmaz desek, hiç olmazsa kuzsak içimizde ki nefreti bencillikleri, kimin ne alıp vermediği varsa artık bir çırpıda döksektaşlarımızı yerlere…  Can çekişir cümleler boğazımda düğümlenir, boğazımda düğümlenir yine insanlık…  Keşkeleri bıraksak artık ardımızda önümüze baksak, yeni bir dünyaya koşsak hep birlikte, gülse çocuklar yeniden kaygısızca, korkuları olmadan... Yaz çocuk cinayetlerini; yaz Ecrin’i, Esma Nur’u daha hatırlayamadıklarımızı. Yaz daha ismi bile konmadan ölüme terk edilen Nisa gibi bebekleri yaz ama insanlığı bize hatırlatan Büşra hemşireyi de yaz kadın cinayetlerini yaz, yazmakla bitmez. Bencilliğe koşuyoruz adeta hangi vicdana sığar bu insanlık, eyvah! Cehenneme yaklaşıyor insanlık. Can çekişir cümleler boğazımda düğümlenir yine. Boğazımda düğümlenir yine insanlık. Artık bırakın çocuklar boğazında düğüm olmadan, korkmadan yutkunsunlar. Çünkü en çok da onların yaşamaya hakkı var.