Ruhumun Dört Mevsimi

[simple-author-box] Bir ilkbahar sabahıydı… Toprak kokusuyla uyandım. Yüreğimde yeşil goncalar açmıştı. Ve yemyeşildi her yer… Toprak mis gibiydi… Koşuyordum çimlerde. Gül dalına takıldım… Yıkıldım… Ruhumu okşayan bülbül şakıması… Sandım bir muhayyel yer şarkısı… Bir hazan, bir nağme… Hüzün çöktü kalbime, Sanki renkler turuncu, Nağmeler eylül… Gel diyordu; gel, gül… Ne kadar da güzeldi güllerin kokusu. Ne hoştu bülbül şakıması… Birden yüreğim dinginleşti… Tabiatla yoğrulan benliğim ağırlaştı. Koşarken dağlarda, üşüdüm… Bir histi ama yaşadım… Kar mı yağmıştı saçlarıma? Neden bembeyazdı? Üşüyordum… Tüm benliğimle üşüyordum… Düşüyordum… Uyanmak istedim… Elimi uzattım Bir gül demetine. Sessizce… Dikkat kesildim bir sese… Kalbim, durdu sanki… Dilimde bir yankı: Anne bak sana geldim, Ver elini öpeyim… Bugün bayram diyordu. Yandım! Uyandım…