Şehirlerarası Antakya Otobüs Terminali’nin sönük kırmızı tabelasını oluşturan harfler, bu kadim şehrin kanlı gözyaşları gibi akıp duruyordu deprem karanlığında…

Bir yıl önce insan kaynayan haliyle gördüğüm Samandağ ilçesinin merkezindeki yollar, içinde bulunduğumuz aracın zar zor geçebildiği enkaz yığınlarıyla kapanmıştı. Deniz Yolu ve Çevlik’i işaret eden yön tabelalarını takip ederek Samandağ’ın zirvesinde konuşlu Mamak Belediyesi Afet Koordinasyon Merkezine vardık.

Etrafta çok az görünen insanlardan birine yanaşıp halini / hatırını, duygusunu / düşüncesini sorunca uzaklardaki köpek sürüsünü işaret ederek, “Çok değiştiler” dedi. “Neden” dediğimde verdiği cevap ürperticiydi...

Dursun ERKILIÇ’ın, “Ekrandaki Hatay, Hatay’daki hayat ve ceset yiyen köpekler…” başlıklı yazısı için DOKUNUN LÜTFEN: https://www.ankhaber.com/yazar/dursun-erkilic/ekrandaki-hatay-hataydaki-hayat-ve-ceset-yiyen-kopekler-24625-kose-yazisi